De geschiedenis van de streepjescode
Sinds de uitvinding eind jaren 40 is de streepjescode enorm belangrijk geworden voor automatische identificatie en gegevensverzameling in verschillende industrieën. Tegenwoordig is de streepjescode alomtegenwoordig en wordt hij in tal van toepassingen gebruikt, van supermarkten tot de medische sector. Maar hoe is de streepjescode ontstaan? In dit artikel gaan we op zoek naar de geschiedenis van de barcode, onderzoeken we zijn voorgangers, beschrijven we de ontwikkeling van het barcodesysteem en bespreken we de toepassing en toekomst van de barcode.
Het idee om goederen en informatie geautomatiseerd te identificeren en op te slaan is niet nieuw. In de 19e eeuw werden mechanische tellijsten en ponskaarten gebruikt voor het vastleggen van gegevens. In de jaren veertig waren er de eerste pogingen om optische codes te gebruiken voor het vastleggen van gegevens. Deze codes waren echter niet bijzonder succesvol vanwege technische problemen en beperkte toepassingsmogelijkheden. Het was de uitvinding van de streepjescode die uiteindelijk voor de doorbraak zorgde voor het automatisch vastleggen van gegevens.
De uitvinding van de streepjescode is te danken aan het werk van twee studenten aan de Drexel University in Philadelphia: Norman Woodland en Bernard Silver. In de jaren veertig gingen de twee op zoek naar een oplossing voor het geautomatiseerd vastleggen van gegevens. Ze experimenteerden met verschillende optische codes die op verpakkingen konden worden aangebracht door middel van verschillende technieken zoals bedrukken, plakken of schilderen. Ze waren op zoek naar een systeem dat gemakkelijk te printen en te lezen was, maar ook robuust en goedkoop te produceren was.
In 1949 had Woodland een baanbrekend idee. Hij herinnerde zich de morsecode, die hij als padvinder had geleerd, en besefte dat een code bestaande uit een reeks streepjes en spaties een eenvoudige en betrouwbare methode voor het vastleggen van gegevens kon zijn. In een winkelcentrum in Miami Beach zat Woodland op het strand en tekende streepjes en spaties in het zand om morsecode te imiteren en te testen of deze benadering geschikt zou zijn voor het vastleggen van gegevens. Woodland en Silver ontwikkelden uiteindelijk het eerste barcode-prototype, bestaande uit een eenvoudig patroon van streepjes en spaties.
Het duurde echter enkele jaren voordat de barcode een praktisch systeem werd. In de jaren vijftig werkten verschillende onderzoeksgroepen aan de ontwikkeling van codesystemen die in de industrie konden worden gebruikt. Een van de belangrijkste mijlpalen was de uitvinding van het Bullseye-barcodesysteem door David Savir in 1959. Deze technologie maakte gebruik van een cirkelvormige opstelling van segmenten die optisch konden worden gelezen. Andere onderzoekers ontwikkelden vergelijkbare systemen, maar geen van hen kon zegevieren. Het was uiteindelijk de introductie van de streepjescode in de jaren zeventig die de definitieve doorbraak bracht voor automatische identificatie en gegevensverzameling.
De eerste streepjescode die daadwerkelijk in een winkel werd gebruikt, was de Universal Product Code (UPC). De UPC-code is ontwikkeld door IBM en de voedingsindustrie om het inkoop- en opslagproces van voedsel te vereenvoudigen. De eerste UPC-code werd in 1974 gescand op een pakje Wrigley's gum in een supermarkt in Ohio. De introductie van de UPC-code was een groot succes en leidde tot een snelle verspreiding van de barcode. Tegenwoordig zijn barcodes in bijna elke branche en toepassing te vinden, van logistiek tot consumentenelektronica.
Barcodetechnologie heeft de afgelopen decennia tal van ontwikkelingen doorgemaakt. De barcodes zijn steeds complexer geworden en kunnen nu uit enkele honderden of duizenden streepjes bestaan. Ook zijn er 2D-codes ontwikkeld die meer informatie in een kleinere ruimte kunnen opslaan. Voorbeelden van 2D-codes zijn de QR-code en de datamatrixcode. Barcodescanners zijn ook verbeterd en zijn nu zeer nauwkeurig en snel. Door gebruik te maken van draadloze technologie zoals RFID (Radio Frequency Identification) kunnen barcodes ook op afstand worden uitgelezen, waardoor hun toepassingsmogelijkheden worden uitgebreid.
De toekomst van de barcode is veelbelovend. De streepjescode blijft een belangrijk hulpmiddel voor automatische identificatie en gegevensvastlegging. In de toekomst zal de barcodetechnologie naar verwachting verder worden ontwikkeld om nog nauwkeuriger en efficiënter te zijn. Een gebied waar streepjescodes zich mogelijk verder kunnen uitbreiden, is het Internet of Things (IoT). In het IoT zullen intelligente apparaten die draadloos met elkaar communiceren een belangrijke rol spelen. Daarom wordt verwacht dat het gebruik van barcodes voor het identificeren van artikelen en het volgen van goederenstromen zal blijven toenemen.
Samengevat kan gesteld worden dat de barcode een opmerkelijke geschiedenis heeft. Van het begin als een eenvoudig patroon van lijnen en openingen tot zijn huidige status als een onmisbaar hulpmiddel voor het vastleggen van gegevens, heeft de streepjescode een lange ontwikkeling doorgemaakt. Het is moeilijk voor te stellen hoe de economie en de samenleving zouden functioneren zonder deze simpele maar effectieve technologie. De streepjescode heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop we goederen en informatie identificeren en volgen en zal in de toekomst een belangrijke rol blijven spelen.
